око 1990. је на моју мораву често долазио зет аца веселиновића из чачка и хватао на ове 8-ице или 6-ице, те и мени поклонио неколико, у паровима од по две муве на 0,20 подвезу, ја тада нисам веровао толико у њих али је он износио само килаше и причао како нема буцова који не може бити преварен кад он њима хвата/ишао је половином мораве, увек низводно/, тако две- три године и касније га нисам виђао, моји покушаји прављења ове муве нису давали добар исход, стално сам био брзоплет одн. грешио у поступку или имао лош материјал. само су ноге имале различите нијансе или додата нека ламета, увек су брзо тонуле.
а ја сам тада више веровао у зулу и црвени реп, можда као и данас/и дословно данас један леп паде на зулу, било би и више да тик на моје мушице не дођоше некултурни штукароши да хватају малецне кленчиће, ја морадох да се повучем, тако чине већ пет-шест дана, заузму штаповима двеста метара мораве/.